[u][color=#0000bb][u]De saxofoon blaast alles en iedereen omver[/u][/color][/u]

Het beeld van een saxofonist als belangrijkste solist in een band is misschien wel iets dat meeste mensen alleen met jazz in verband brengen. Maar in de late jaren 1940 en vroege jaren 1950 waren de eerste grote solisten en sterren in Rhythm n' Blues de Honkin' Sax spelers. Overal in Amerika vond je deze [i]Honkers[/i] en [i]Bar-Walkers [/i](zoals ze toen genoemd werden); Saxofoon giganten als Red Prysock uit North Carolina, Maxwell Davis van Kansas City, Lee Allen die hoewel hij werd geboren in Kansas altijd gelinkt wordt met New Orleans, Sam 'The man' Taylor die waarschijnlijk de meest gevraagde New Yorkse sessiemuzikant van dat moment was. Texaan Clifford Scott... de oorspronkelijke mister "Honky Tonk", evenals Joe Houston die bekend werd als "The Wild Man of the Tenor Sax", en nog veel meer.
Een vasstaand feit is dat tijdens de hoogdagen van de R&B [i](Rhythm and Blues niet de hedendaagse variant Rap & Bullshit)[/i] blues georënteerde solisten, meestal saxophonisten, wedijverden met elkaar om te zien wie het langst en het luidst zijn instrument kon laten kreunen, huilen en schreeuwen. De competitie tussen de solisten werd na verloop van tijd atletischer, blazer Big Jay McNeely lag achterwaarts op zijn rug en trapte met zijn benen in de lucht terwijl hij repetetieve riffs blies. De [b]rif[/b] was de basis van deze stijl, repetetief riffen kon zowel de solist als het publiek opzwepen tot ze zowel mentaal als fysiek uitgeput waren.

http://www.youtube.com/watch?v=cVo7J4c2R9w

De vettige honkende saxofoon van Big Jay McNeely

]Maar wat heeft dit nu te maken met mondharmonica?

Tsja, onze instrumentje, ook wel "the poor man's saxophone" of "the Mississippi saxophone" genoemd [i](omdat Mississippi één van de armste staten van de V.S. is, maar ook omdat het kleine instrumentje in de handen van sommige spelers kan huilen zoals een saxofoon)[/i] kon onmogelijk wedijveren met zijn grote broer : de saxofoon. Toch hebben veel blaasinstrumenten een grote invloed gehad op de ontwikkeling van de mondharmonica. Bij grote spelers zoals Toots Thielemans, Little Walter,  Rhythm Willie enz. kun je die invloed horen in de melodieën die ze spelen. Little Walter was een tijdgenoot van veel van de sax honkers en veel van zijn riffs komen van saxspelers. De klank die Walter uit zijn versterker toverde doet ons denken aan iets saxofoon-achtig. Toen Walters eerste singles uitkwamen waren er veel muzikanten die dachten dat het een soort van saxofoon was, toen ze hoorden dat het een harmonica was konden ze hun oren! niet geloven. Om even een paar zinnen uit Little Walters biografie "Blues with a feeling" te gebruiken :
[i]"Little Walter is the ultimate [b]bluesharmonica[/b] soloist, playing amplified harp like a [b]saxophone[/b], ..."[/i], [i]"Walter's [b]harp [/b]alternates between fat, [b]sax-like tones [/b]and resonant, ... his [b]amplified harp [/b]serves the same function as a [b]horn[/b]"[/i]

Little Walter met zijn sax-achtige klank en melodie lijnen
[video]http://www.youtube.com/watch?v=vT0Ku-gzHS8[/video]

William Clarke vertelde ook dat saxophonist Willis "Gator Tail" Jackson een grote invloed was op zijn spel. Saxofoon-instrumentaal "Red Top" van Gene Ammons is al enkele malen gecoverd door harpspelers (Jerry Mc Cain, Gary Primich ea.). Ook Rod Piazza en Dennis Gruenling steken de invloed van Jump Blues saxofonisten niet onder stoelen of banken. Live speelt Rod Piazza regelmatig Illinois Jacquet solo uit Lionel Hampton's nummer "Flying Home". Toots noemt Django Reinhardt (virtuoos jazzgitarist) en Charlie Parker als zijn belangrijkste invloeden.

[center]Willis"Gator Tail" Jackson met zijn "Later for the Gator"
[video]http://www.youtube.com/watch?v=6vlCNFQeWjk[/video][/center]

Red Top door Jerry "Boogie" McCain
[video]http://www.youtube.com/watch?v=3MaUXaw5BiY[/video]

Originele "Red Top" van Gene Ammons [i](heb in mijn Cd collectie wel een iets minder krakende versie)
[/i][video]http://www.youtube.com/watch?v=WhAgp7nuV8A[/video]


[color=#0000bb][u]Conclusie[/u][/color]
Het is heel belangrijk om te luisteren en je te laten beinvloeden door andere instrumenten. De mondharmonica is uitermate geschikt om geluiden en dus ook andere instrumenten te imiteren. Sommige laten hun instrument klinken als een viool, trompet, saxofoon, doedelzak, zelfs een blaffende hond of een stoomlocomotief. Want eerlijk gezegd wie wil er nu klinken als een gewone mondharmonica  ;)

Steven Troch

Bronnen :
"Blues People" - Leroy Jones
"Honkers and Bar Walkers" - linernotes
"Blues with a feeling" - Little Walter biografie